نویسنده: حسن ویسی 
هپاتیت B
آیا با راه های انتقال هپاتیت B آشنا هستید؟
آیا می دانید چگونه می توان از هپاتیت B پیشگیری کرد؟
در این مقاله به هپاتیت B و راه های پیشگیری از آن می پردازیم.
مشخصات بیماری هپاتیت B
- این بیماری از طریق مایعات بدن ، خون ، مقاربت جنسی و در ماه ها آخر بارداری از مادر به جنین انتقال می یابد.
- ابتلا به این بیماری هیچ ارتباطی با سن ، جنسیت و فصل ندارد.
- دارای دوره ی کمون متوسط، سه ماهه می باشد.
- در 5 تا 10 درصد از مبتلایان به هپاتیت ب ، امکان ایجاد سرطان کبد وجود دارد.
- این ویروس 3 روز بعد از ورود به سلول های کبدی شروع به تکثیر می نماید ، اما علائم بالینی به علت نامعلومی حدود 45 روز بعد ظاهر می شود، که بسته به راه ورود ، مقدار ویروس و وضعیت فرد مبتلا، علائم متفاوتی ظاهر می شود.
- حدود 85 درصد از بیماران مبتلا به هپاتیت B کاملا بهبود حاصل پیدا می کنند . مرگ و میر بین 6 تا 7/2 درصد اتفاق می افتد که بسته به سن و شرایط این آمار متغیر است. حدود 5 تا 10 درصد افراد ، مبتلا به هپاتیت مزمن می شوند که این مبتلایان ، منبع اصلی در انتشار این ویروس هستند.
- افراد در معرض خطر شامل شاغلین ، در مراکز بهداشتی و درمانی ، کارکنان آزمایشگاه ها ، کارکنان بانک خون ، نوزادان متولد شده از مادر مبتلا به هپاتیت ب، معتادین تزریقی و افراد دارای بیماری هموفیلی و دریافت کنندگان خون و…
- بیشترین موارد آلودگی به این ویروس در کشور های عقب افتاده صورت می گیرد. بطوری که حتی در برخی کشورها تا 5 درصد نوزادان در هنگام تولد و یا دوران شیردهی، مبتلا به هپاتیت B می شوند.
علائم هپاتیت B
بیشتر افرادی که هپاتیت B می گیرند ، علائم و شکایات مشخصی ندارند. اما بعضی افراد علائمی شبیه به ، آنفولانزا مانند: بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ ، تب ، ضعف ، خستگی و درد خفیف در ناحیه ی شکم، دارند.
ادرار پررنگ و زرد شدن پوست و چشم ها ( یرقان ) از علائم نادر بیماری هپاتیت B می باشند.
سیستم ایمنی بدن نمی تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه ، با وجود بهبودی ظاهری ، فرد آلوده باقی می ماند.
خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی ، دچار هپاتیت مزمنمی شوند و ناقل هپاتیت باقی می مانند. ولی متاسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به جنین ، در اغلب موارد ، حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده، خود آلوده کننده های آینده در جامعه خواهند بود.
براساس اکثر گزارش های علمی ، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت B آلوده می شوند ، از بیماری خود اطلاعی ندارند و سال ها بعد از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می گردند.
بهتر است ناقلین هپاتیت B به صورت دوره ای ( 3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن ، تشخیص و درمان سریع تر صورت می گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری می شود.
روش های پیشگیری از هپاتیت B
- انجام واکسیناسیون
- کنترل و جداسازی خون های آلوده
- تزریق ایمنوگلوبین به نوزادان که از مادر مبتلا متولد شده اند ، و افرادی که با بیماران مبتلا به هپاتیت تماس داشته اند.
- عدم مصرف خون کسانی که هرگونه ناراحتی کبدی دارند
- استفاده از وسایلی مانند دستکش و… هنگام معاینه ی بیمار
- حذف سریع وسایل آلوده شده و ضدعفونی کردن آن ها
- اجتناب از رفتارهای اجتماعی خطرآفرین که انتشار ویروس این بیماری را تسهیل می کند.
سایر مقالات ارائه شده:
ممنون از مقاله خوبتون
سایت خوب با مقالاتی بسیار بی نظیری دارین
ممنون از سایت فوق العادتون
سلام خانم فرهادی عزیز ،ممنون از همراهیتون