چگونه سطوح طبیعی منیزیم را بررسی کنیم؟

اطلاعات این مقاله جایگزین توصیه های پزشکی، تشخیص یا درمان حرفه ای نیست. در عوض، اگر سؤالات پزشکی دارید برای دریافت پاسخ های شخصی، با پزشک خود یا هر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دارای مجوز مشورت کنید.

منیزیم یک ماده معدنی حیاتی است که به فعالیت های فیزیولوژیکی متعدد در بدن کمک می کند. برای مثال، این یک کوفاکتور در بیش از 300 آنزیم است که در تولید انرژی، عملکرد عضلات، سلامت استخوان و موارد دیگر نقش دارند. بنابراین، حفظ سطح منیزیم در محدوده بهینه 1.7 تا 2.2 میلی گرم در دسی لیتر ضروری است.

در حالی که دانستن علائم کمبود یا مازاد منیزیم می‌تواند به تشخیص مستقیم کمک کند، آزمایش‌های آزمایشگاهی برجسته‌ترین راه برای بررسی سطوح طبیعی منیزیم هستند. در اینجا مراحل کلیدی در تعیین منیزیم سرم وجود دارد.

علائم اختلالات سطح منیزیم را بررسی کنید

اگر علائم غیرمعمولی را تجربه کردید، احتمالاً به پزشک مراجعه کنید یا آزمایش پزشکی انجام دهید. بنابراین، آشنایی با علائم سطوح کم یا زیاد منیزیم ضروری است.

اگرچه این احتمال وجود دارد که برخی از این علائم ممکن است علائم سایر اختلالات را تقلید کنند، حداقل، پزشک شما می تواند اطلاعات مهمی در مورد ناهنجاری های عمومی در بدن شما به دست آورد. ادامه مطلب را بخوانید تا متوجه شوید این علائم چیست.

علائم هیپومنیزیمی

Hypomagnesia اصطلاح بالینی برای سطوح پایین منیزیم است. علائم این بیماری بسته به شدت متفاوت است.

به عنوان مثال، هیپومنیزیمی خفیف شامل موارد زیر است:

از دست دادن اشتها
خستگی
لرزش
ضعف
گرفتگی و اسپاسم عضلانی
بی حسی و گزگز
ضربان قلب نامنظم
تهوع و استفراغ
هیپومنیزیمی شدید با علائم زیر همراه است:
انقباضات غیر ارادی عضلات (تتانی)
سرگردانی
تشنج
توهمات
ضربان قلب نامنظم

هیپومنیزیمی مزمن (1) نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. نیاز به یک سفر اورژانسی به بیمارستان دارد و باید فورا درمان شود.

علائم هیپرمنیزیمی

هیپرمنیزیمی به خودی خود در واقع نادر است. با این حال، اگر بیماری کلیوی دارید، به دلیل اختلال در توانایی کلیه ها در فیلتر کردن منیزیم اضافی، ممکن است سطح منیزیم بالایی نیز داشته باشید.

هیپرمنیزیمی خفیف اغلب علائمی را نشان نمی دهد. با این حال، هیپرمنیزیمی متوسط را می توان با موارد زیر مشخص کرد:

فلج مثانه
سردرد
یبوست
کاهش رفلکس
خستگی

از سوی دیگر، هیپرمنیزیمی شدید می تواند منجر به این علائم شود:

فلج عضلانی
فشار خون پایین
ضربان قلب آهسته
ضربان قلب نامنظم
مشکلات تنفسی
ضعف

تست توصیه شده آزمایشگاه منیزیم را انجام دهید

علائم هیپومنیزیمی یا هیپرمنیزیمی می تواند به تشخیص کمک کند، اما در بیشتر موارد، ناکافی هستند. یک آزمایش آزمایشگاهی پزشکی برای تایید ناهنجاری در سطوح منیزیم ضروری است.

آزمایش خون منیزیم

آزمایش خون منیزیم میزان گردش آزادانه منیزیم سرم را اندازه گیری می کند. طبیعی است که نمونه خون باید توسط تکنسین پزشکی مجاز گرفته شود و در آزمایشگاه آنالیز شود.

سطح طبیعی منیزیم در نتیجه آزمایش خون باید در محدوده 1.7 تا 2.2 میلی گرم در دسی لیتر باشد. زیر آستانه پایین تر، می تواند علامت هیپومنیزیمی باشد. در حالی که بیش از 2.2 میلی گرم در دسی لیتر ممکن است نشان دهنده هیپرمنیزیمی باشد. پزشک شما نتایج را بررسی می کند و علائم و سایر اطلاعات شما را برای تشخیص دقیق ارزیابی می کند.

آزمایش گلبول قرمز منیزیم (RBC).

آزمایش RBC منیزیم مشابه آزمایش خون استاندارد است اما برای تعیین منیزیم در سطح سلولی خاص تر است. منیزیم ذخیره شده در گلبول های قرمز را اندازه گیری می کند و آن را دقیق ترین آزمایش آزمایشگاهی در لیست می کند.

مقدار طبیعی نتیجه آزمایش برای آزمایش RBC منیزیم 4.2 تا 6.8 میلی گرم در دسی لیتر است.

آزمایش ادرار منیزیم

با این آزمایش، باید یک نمونه ادرار تهیه کنید تا تکنسین پزشکی بتواند سطح منیزیم دفع شده توسط کلیه را اندازه گیری کند. دو نوع آزمایش ادرار منیزیم وجود دارد: آزمایش 24 ساعته و آزمایش تصادفی.

آزمایش 24 ساعته ادرار منیزیم به شما نیاز دارد که تمام ادرار خود را ظرف 24 ساعت جمع آوری کنید. این تصویر بهتری از سطح منیزیم و عملکرد کلیه شما ارائه می دهد. در همین حال، آزمایش تصادفی ادرار فقط نیاز به جمع آوری یک نمونه در هر زمان در طول روز دارد.

سطح طبیعی منیزیم برای این آزمایش 24 تا 120 میلی گرم در روز است.

با پزشک خود صحبت کنید

اکثر نتایج آزمایشگاهی برای آزمایش خون و ادرار منیزیم، محدوده مرجع برای سطوح طبیعی را نشان می دهد. این سند همچنین به طور کامل به این ناهنجاری اشاره می کند که آیا سطح منیزیم خیلی زیاد است یا پایین.

با این حال، تفسیر نتایج آزمایش به همان شکلی که هستند، ممنوع است، به ویژه از آنجایی که بسیاری از مسائل مربوط به سطوح منیزیم مربوط به سایر شرایط سلامتی است که می توانند شدیدتر باشند. اگر می خواهید یک قرار ملاقات ایمن و در عین حال از راه دور با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی داشته باشید، یک مشاوره از راه دور در نظر بگیرید.

راه های طبیعی برای عادی سازی سطح منیزیم سرم

برخی از شرایط سلامتی بر بزرگی طبیعی تأثیر می گذارد سطوح ایزیوم در این مورد، رسیدگی به بیماری می تواند به اصلاح کمبود یا مازاد این ماده معدنی کمک کند. با این حال، می توانید با تنظیم رژیم غذایی خود و انتخاب چندین شیوه زندگی، به سرعت بخشیدن به اثربخشی درمان کمک کنید.

چگونه سطح منیزیم را به طور طبیعی افزایش دهیم؟

تصویری در مورد چگونگی افزایش سطح منیزیم به طور طبیعی

اگر سطح منیزیم پایینی دارید، همانطور که در آزمایش ادرار یا خون مشاهده می شود، مکمل درمانی احتمالی است. با این حال، اگر این وضعیت پیامد مستقیم یک مشکل پزشکی دیگر باشد، مقابله با علت اصلی می‌تواند به یک درمان فرعی برای هیپومنیزیمی تبدیل شود.

به عنوان مثال، اگر پوکی استخوان، فشار خون بالا یا دیابت (2) دارید، احتمالاً منیزیم پایینی نیز خواهید داشت. مدیریت این اختلالات می تواند سطح منیزیم را عادی کند.

با این وجود، اقدامات زیر را برای تکمیل درمان در نظر بگیرید.

غذاهای غنی از منیزیم را به رژیم غذایی خود اضافه کنید: مصرف بیشتر سبزیجات برگدار، آجیل، دانه ها، غلات کامل، ماهی های چرب و حبوبات را در وعده های غذایی خود در نظر بگیرید. برای میان وعده، به جای شیرینی ها و غذاهای فرآوری شده، موز و شکلات را انتخاب کنید.

اطمینان از خواب کافی: بررسی سیستمیک مطالعات متعدد نشان می دهد که سطح خواب و منیزیم با هم مرتبط هستند (3). با این حال، اطمینان از هفت تا هشت ساعت خواب با کیفیت بسیار مهم است.

آرامش را تمرین کنید: استرس یک عامل کلیدی در کاهش منیزیم سرم است (4). تمرین تکنیک های تمدد اعصاب مانند مراقبه ذهنی و تنفس عمیق را در نظر بگیرید.

خیساندن در حمام نمک اپسوم نیز توسط چندین متخصص توصیه شده است، زیرا اعتقاد بر این است که منیزیم می تواند توسط پوست جذب شود. با این حال، مطالعات با کارآزمایی‌های بالینی (5) برای اثبات اثربخشی این روش محدود و بی‌نتیجه هستند.

مطالب مرتبط:

چگونه سطح منیزیم را به طور طبیعی کاهش دهیم؟

تصویری در مورد چگونگی کاهش سطح منیزیم به طور طبیعی

افزایش منیزیم می تواند منجر به عوارضی از جمله قدرت عضلانی و جریان خون شود، بنابراین نباید آن را بدیهی انگاشت. علاوه بر رسیدگی به شرایط زمینه ای، می توانید اقدامات زیر را نیز انجام دهید تا سطوح بالای منیزیم را به طور طبیعی کاهش دهید.

غذاهای غنی از منیزیم را محدود کنید: مراقب رژیم غذایی خود باشید و از خوردن بیش از حد غذاهای سرشار از منیزیم خودداری کنید. وعده های غذایی متعادلی تهیه کنید که حاوی تمام مواد مغذی مورد نیاز پزشک باشد.

در مورد داروهای خود به پزشک خود اطلاع دهید. مواد حاوی اکسید منیزیم، مانند ملین ها و آنتی اسیدها (6)، می توانند سطح منیزیم را افزایش دهند. مطمئن شوید که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.

عملکرد کلیه خود را بررسی کنید: نارسایی کلیه ارتباط نزدیکی با سطوح بالای منیزیم دارد. گفته شد، اگر تحت آزمایش‌های مناسب عملکرد کلیه قرار بگیرید تا ببینید آیا مشکلی در سیستم فیلتر نفرون شما وجود دارد یا خیر، کمک خواهد کرد.

قبل از اینکه شروع به حذف غذاهای سرشار از منیزیم کنید، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید. بدون برنامه ریزی مناسب، ممکن است مقدار زیادی منیزیم را از دست بدهید که منجر به سایر عواقب سلامتی می شود. مهمتر از آن، از خود تشخیصی خودداری کنید. آزمایش و درمان توصیه شده توسط پزشک را دنبال کنید.

سوالات متداول

آیا مصرف روزانه منیزیم مشکلی ندارد؟

به طور کلی، مصرف روزانه مکمل های منیزیم مشکلی ندارد و به شما آسیبی نمی رساند. با این حال، مصرف منیزیم شما باید در حد توصیه شده باشد. میزان مصرف منیزیم برای مردان بالغ 400-420 میلی گرم در روز است، در حالی که زنان باید مصرف خود را در 310-320 میلی گرم حفظ کنند. برای یک توصیه خاص با پزشک خود مشورت کنید. در غیر این صورت، خطر ابتلا به هیپرمنیزیمی را خواهید داشت.

چه کسانی نباید منیزیم مصرف کنند؟

همانطور که منیزیم برای بدن ضروری است، مصرف مکمل در شرایط خاص ممنوع است. برخی از افراد، از جمله افرادی که بیماری کلیوی و مشکلات قلبی دارند، به دلیل مسائل پزشکی از مصرف مکمل های منیزیم یا منابع غذایی غنی از این ماده معدنی منع می شوند. اختلال در عملکرد کلیه می تواند باعث تجمع منیزیم در خون شود که می تواند منجر به کندی ضربان قلب شود.

به همین ترتیب، کسانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرند، باید مصرف منیزیم خود را محدود کنند و داروهای خاصی مانند بی فسفونات ها و دیورتیک ها را مصرف می کنند.

سطح منیزیم پایین بحرانی چیست؟

اگر سطح منیزیم شما کمتر از 1.25 میلی گرم در دسی لیتر باشد، شدید یا بحرانی در نظر گرفته می شود. ممکن است گرفتگی و ضعف عضلانی همراه با بی حسی، ضربان قلب نامنظم، تشنج و گیجی را تجربه کنید.

با این عدد، جستجوی فوری شرایط پزشکی برای جلوگیری از عواقب تهدید کننده زندگی، مانند نارسایی قلبی و تنفسی، بسیار مهم است. سطوح بسیار پایین منیزیم نیز می تواند منجر به مرگ شود.

سخن آخر :

مانند هر ماده مغذی دیگری که باید وجود داشته باشد، حفظ منیزیم در سطح طبیعی بسیار مهم است. در غیر این صورت، می تواند عملکردهای فیزیولوژیکی را مختل کند و به مشکلات پزشکی شدید تبدیل شود. برای نظارت بر سطح منیزیم، به علائم مربوط به هیپومنیزیمی و هیپرمنیزیمی حساس باشید. با پزشک خود مشورت کنید و آزمایش توصیه شده آزمایشگاهی منیزیم را انجام دهید.